Παπαϊωάννου Γιώργος στο ΒΗΜΑΠροεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Αλέξης Τσίπρας είχαν κάνει σημαία το «κούρεμα» του χρέους. Σε συνεντεύξεις, σε προεκλογικές ομιλίες, σε τηλεοπτικά πάνελ, σε συζητήσεις και αλλού ζητούσαν σε όλους τους τόνους σεισάχθεια, διαγραφή, διεθνή διάσκεψη, σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου και άλλα πολλά και ευφάνταστα.
Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκαν και μετά τη ανάληψη της εξουσίας, μέχρι που ο κ. Γιάννης Βαρουφάκης βρέθηκε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα στις συναντήσεις και τις επαφές που είχε τις τελευταίες ημέρες σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Από εκεί που διακήρυττε ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να ορθοποδήσει και να επιστέψει σε βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης αν δεν υπάρξει ριζική λύση στο χρέος και πως με αναδιαρθρώσεις, αναχρηματοδοτήσεις και νέα δάνεια δεν αντιμετωπίζεται το ζήτημα, ξαφνικά έκανε στροφή 180 μοιρών.
Όπως αποκάλυψαν οι Financial Times, το σχέδιο της κυβέρνησης για το χρέος το οποίο περιέγραψε ο κ. Βαρουφάκης στις συναντήσεις που είχε στο Λονδίνο, δεν περιλαμβάνει «κούρεμα» αλλά επιμήκυνση και μείωση επιτοκίων.
Και μάλιστα όχι με την απλή μορφή που συζητούσε η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά σε μια σύνθετη, με τη χρήση σύγχρονων χρηματοοικονομικών εργαλείων όπως swaps, perpetual bonds, ομόλογα με ρήτρα ανάπτυξης, zero coupon bonds και άλλα «εξωτικά» προϊόντα σαν τα «τοξικά» που προκάλεσαν τη παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2008 και τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επανειλημμένως έχει καταγγείλει.
Από εκεί λοιπόν που η κυβέρνηση ζητούσε κούρεμα τουλάχιστον 50% του χρέους, μιλάει τώρα για απομείωση σε όρους παρούσας αξίας, θυμίζοντας τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση βγάζει το θέμα «διαγραφή» από την ατζέντα πριν καν καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές.
Στο μεταξύ ξόδεψε πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο ζητώντας από χώρες της ευρωζώνης με αντίστοιχα οικονομικά προβλήματα, όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία να επωμισθούν το βάρος του «κουρέματος», αντί να επικεντρώσει τις προσπάθειές της για τερματισμό της λιτότητας, προτάσσοντας θέματα όπως η υψηλή ανεργία, πίσω από τα οποία θα μπορούσαν να συνταχθούν και άλλοι λαοί.
